پیام


قـومی متفكرند در مـذهب و دیـن *** قومی به گمان فتاده در راه یقین
می ترسم از آن كه بانگ آید روزی *** كای بیخبران راه نه آنست و نه این

دوستان عزیز مهم نیست که احمدی نژاد یا خامنه ای یا فلانی چه گفته و چه کرده.
این حکومت از بیدار شدن من و تو میترسد
مهم این است که من و تو به هم چه می گوییم

۱۳۸۹ تیر ۶, یکشنبه

ایران سرزمین جاوید


وقتی به تاریخ نگاه میکنیم با تعدادی سرزمین آشنا میشویم که تاریخ و تمدن بسیار کهنی داشته اند. مانند مصر ، آشور ، سومر، ایران، یونان و ...هرکدام از این سرزمین ها برای خود  زبان، رسوم، فرهنگ و تاریخی جداگانه داشته اند.

دولت آشوردولت مهمی بود که در خاورمیانه قدیم تشکیل شد و در آغاز تابع بابل بود. در سال ۱۸۰۰ پ.م فرمانروایان اولیه آشوری شهرهای آشور، نینوا و اربیل را متحد کردند و سلسله‌های پادشاهی آشور بعد از سال ۱۴۲۰ پ.م شکل گرفتند. آشور حدود هزار سال دوام کرد. آشوری‌ها چون سرزمینشان مانند بابل حاصلخیز نبود باج گیری و دست اندازی به سرزمین‌های دیگر را در پیش گرفتند. نتیجتاً دولت آشور یک دولت حرفه‌ای جنگجو و متجاوز شد.

سومریان 
از اقوام باستانی ساکن در جنوب سرزمین کنونی عراق یعنی میانرودان (سرزمین میانِ دو رود دجله وفرات) و شمال خلیج فارس بودند. ایشان از جمله در شهر باستانی بابل سکنی داشتند و تمدنی پرمایه را پی‌ریزی نمودند.

مصر 
یکی از قدیمی‌ترین کشورهای جهان است و تمدن آن - که در حاشیه رود نیل شکل گرفته - در زمره کهن‌ترین تمدنها محسوب می‌شود، چرا که از حدود 4 هزار سال قبل از میلاد به وجود آمده است.
وقتی به این این تمدن های اطراف کشور خودمان نگاه می کنیم،  می بینیم که آنها از ایران کمتر نبوده اند، مخصوصا مصر با آن همه آثار باستانی.ولی دیگر سرزمینی با نام آشوریان ، سومریان وجود ندارند. مصریان دیگر تاریخ و زبان خود را فراموش کرده اند.هویت تمام این سرزمین ها این شده است که خود را عرب و مسلمان میدانند.
مردمان این سرزمین ها همه در مقابل حملات فرهنگی و زبانی و اعتقادی اعراب شکست خوردند و هویت و تمدن خود را از دست دادند. فقط تاریخ شناسان  تفاوت بین این تمدن ها و سرزمین ها را با تمدن و سرزمین اعراب میدانند.
ولی تنها سرزمینی که توانسته است فرهنگ و تمدن و زبان خود را تا حدی در مقابل این یورش اعراب حفظ کند سرزمین آریایی ها بوده است. تنها مردمی که دارای هویت ملی و تاریخی هستند. 1400 سال اعراب و دست نشانده هایشان در ایران زحمت کشیدند که این تاریخ و تمدن را به نام خود و دینشان کنند. و نسل آریایی ها را از زمین بَرکنند و خود جای آنها بنشینند.
اما با این همه سال و با این همه کشتن ایرانیان و زورگویی به آنها نتوانسته اند به ذره ای از خواسته هایشان برسند؟
چرا هنوز جهانیان ایران را سرزمینی جدا از اعراب می دانند؟ چه چیزی در بین ایرانیان است که باعث شده زبان و هویت خود را فراموش نکنند؟؟
کدام پیروز خواهند شد؟ علم و دانش و قلم ایرانی یا زور و شمشیر و رسوم اعراب؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر