دقیق تر توضیح میدم: فرض کنید این منبع عنصرها که سازنده کل جهان و مفاهیم است یک عنصر به نام اکسیژن(خوبی) داشته باشد ولی عنصری به نام هیدروژن(بدی) در آن وجود نداشته باشد. آیا امکان دارد آفریده شده ای از این منبع دارای عنصر هیدروژن(بدی) باشد؟ مگر این منبع آفریننده ی کل هستی و مفهوم های درون آن نیست؟ پس چطور ممکن است ما در این هستی عنصری به نام هیدروژن داشته باشیم؟
جواب: می شه گفت که این هیدروژن تعریفی است از عدم وجود اکسیژن در آن آفریده ی منبع.
من میگم : چرا باید تا وقتی که از اکسیژن(خوبی) حرف میزدیم برایش موجودیت و آفریننده در نظر می گرفتیم ولی وقتی چیزی به نام هیدروژن(بدی) پیدا شد بگوییم که این وجود خارجی ندارد و آفریننده ندارد! من میتوانم بگم که منبعی بوده که دارای عنصرهایی بوده که این هستی و مفاهیم را ساخته و هیدروژن(بدی) یکی از عنصرهای این منبع بوده است! الان تعریف اکسیژن(خوبی) چی میشه؟
مثالی دیگر: چه فرقی دارد که بگیم "روز یعنی نبود شب" یا بگیم "شب نبود روز"؟ در آخر شب و روز وجود دارند. شاید بعضی ها بگویند که اشتباه گفته ای، "روز یعنی بودن نور" و "شب یعنی نبودن نور" و نور هم یکی است. من میگم که باز یک طرفه به مساله نگاه کرده ایم. ما نور و سازنده اش را دخالت داده ایم ولی تاریکی و عامل به وجود اورنده اش را حذف کرده ایم! طبق اصل علت و معلول اگر ما به دنبال علت روشنایی برویم به یک منبع نور مثلا خورشید می رسیم و در همین جای تسلسل می ایستیم و به دنبال علت تاریکی میرویم. در اولین قدم به احتمال زیاد به جسمی کدر می رسیم که جلوی نور را گرفته و باعث تاریکی شده است. پس علت تاریکی شد جسم کدر و در ادامه نبود نور شده معلولِ وجود این جسم کدر.
ما از تاریکی کمک می کنیم تا به روشنایی معنی بدهیم ولی منکر وجود تاریکی می شویم! چرا؟
این روش تفکر یک طرفه و یگانه پرستی از کجا پیدا شده؟
برای این معانی مختلف که در مقابل هم قرار گرفته اند و به هم معنی می دهند و وجودشان به یکدیگر وابسته است دو دیدگاه می توانیم داشته باشیم.
1- دو خدا داریم که در مقابل هم قرار گرفته اند و دارای صفاتی جداگانه هستند.
2- یک خدا داریم که دارای تمام این صفات و خصوصیات است.
جواب: می شه گفت که این هیدروژن تعریفی است از عدم وجود اکسیژن در آن آفریده ی منبع.
من میگم : چرا باید تا وقتی که از اکسیژن(خوبی) حرف میزدیم برایش موجودیت و آفریننده در نظر می گرفتیم ولی وقتی چیزی به نام هیدروژن(بدی) پیدا شد بگوییم که این وجود خارجی ندارد و آفریننده ندارد! من میتوانم بگم که منبعی بوده که دارای عنصرهایی بوده که این هستی و مفاهیم را ساخته و هیدروژن(بدی) یکی از عنصرهای این منبع بوده است! الان تعریف اکسیژن(خوبی) چی میشه؟
مثالی دیگر: چه فرقی دارد که بگیم "روز یعنی نبود شب" یا بگیم "شب نبود روز"؟ در آخر شب و روز وجود دارند. شاید بعضی ها بگویند که اشتباه گفته ای، "روز یعنی بودن نور" و "شب یعنی نبودن نور" و نور هم یکی است. من میگم که باز یک طرفه به مساله نگاه کرده ایم. ما نور و سازنده اش را دخالت داده ایم ولی تاریکی و عامل به وجود اورنده اش را حذف کرده ایم! طبق اصل علت و معلول اگر ما به دنبال علت روشنایی برویم به یک منبع نور مثلا خورشید می رسیم و در همین جای تسلسل می ایستیم و به دنبال علت تاریکی میرویم. در اولین قدم به احتمال زیاد به جسمی کدر می رسیم که جلوی نور را گرفته و باعث تاریکی شده است. پس علت تاریکی شد جسم کدر و در ادامه نبود نور شده معلولِ وجود این جسم کدر.
ما از تاریکی کمک می کنیم تا به روشنایی معنی بدهیم ولی منکر وجود تاریکی می شویم! چرا؟
این روش تفکر یک طرفه و یگانه پرستی از کجا پیدا شده؟
برای این معانی مختلف که در مقابل هم قرار گرفته اند و به هم معنی می دهند و وجودشان به یکدیگر وابسته است دو دیدگاه می توانیم داشته باشیم.
1- دو خدا داریم که در مقابل هم قرار گرفته اند و دارای صفاتی جداگانه هستند.
2- یک خدا داریم که دارای تمام این صفات و خصوصیات است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر